Borduren

Toen ik een klein meisje was borduurde ik soms. Echt leuk vond ik het niet. Ik kon eigenlijk alleen maar patroontjes maken. Jaren later, ik denk dat ik 20 was ofzo, vond ik een borduurpakket. Het was een borduurpakket van Marjolein Bastin. Een voederplankje met een heleboel meesjes en musjes. Het was een borduurpakket van het merk Lanarte.

Het voordeel van een pakket is, dat je alle materiaal voor het borduurwerk overzichtelijk hebt en je niks erbij hoeft te kopen, als je alleen een patroon hebt moet je losse kleuren en een borduurlap kopen.

Ik heb er even over gedaan, maar ik heb hem afgemaakt. Het was even een gepuzzel hoe je begint en hoe je te werk gaat. Het is namelijk niet niks om vanuit het niets ineens een borduurwerk te maken van 69 x 18 cm. Hij hangt nu in mijn woonkamer en ik vind hem prachtig. 

Toen deze af was heb ik een nieuw pakket gekocht. 

Dat heb ik met mezelf afgesproken want als je een borduurwinkel binnenloopt of rond surft op internet kom je het ene spectaculaire pakket na het andere tegen. Ik moet van mezelf er dus steeds 1 af maken en dan pas een nieuwe kopen. 

Ik heb er ook een van Vera Muis gemaakt. Die was iets minder groot. 27 x 23 cm.

Nu ben ik bezig met een hele grote van Pioen rozen (mijn lievelingsbloemen) Peonies van Lanarte. Deze is 37 x 43 cm. Ik ben dus nog wel even bezig.